Sinterklaas 2008. De dag van de lange messen bij de Franse Parti Socialiste (PS). In Reims leidt Martine Aubry als nieuwbakken nummer 1 de PS doorheen het driejaarlijks congres. Besluit: Het schip gaat een meer linkse koers varen.
Nog geen veertien dagen eerder, op 25 november, had Aubry na een maandenlange strijd Ségolène Royal met 102 stemmen (50,04 procent) verslagen om aan het hoofd van de Franse socialisten te komen. Beschuldigingen over en weer, maar aan de uitslag wordt niet meer getornd. Aubry blij. Royal boos. De verslagen Royal stuurt haar kat naar het congres. Toch wonen enkele Royalisten de debatten bij, om al dan niet bewust roet in het eten proberen te gooien. Als de pakjes van de Sint 's morgens nog maar net zijn uitgepakt, zijn al een reeks "olifanten" uit het dagelijks bestuur vervangen door Aubryisten én aanhangers van de Parijse burgemeester Bertrand Delanoë en de "radicalere" Benoît Hamon. Ook Delanoë en Hamon streden voor het voorzitterschap maar schaarde zich na een eerste verkiezingsronde achter Aubry. Royal was "not amused".
De Royalisten bedankten feestelijk voor de vier "gereserveerde" plaatsen in het dagelijks bestuur. Een mens moet zijn principes hebben, nietwaar? Jonger, vrouwelijker en radicaler: dat waren Aubry's sleutelwoorden bij de bemensing om de dagelijkse orde te regelen bij de PS en de meer linkse koers te varen. "Des te linker, des te flinker", zei mijn moeder vroeger wel eens om me moed in te spreken en mijn "handicap" te bekijken als een voordeel en geen obstructie. De Franse PS linkser! Het lijkt voor de Franse president Nicolas Sarkosy een vrijgeleide om in 2012 met beide vingers in de neus en geflankeerd door première dame Carla Bruni voor een tweede ambtstermijn van vijf jaar te gaan. Mij niet gelaten, want ik hoef niet onder het rechtse bewind van Sarko te functioneren. Mijn Franse vrienden zijn, om het zacht uit de drukken, niet "erg gelukkig".
Aubry zal het de volgende maanden en jaren niet onder de markt hebben, want Royal heeft haar ambities om alsnog de "baas" te worden en in 2012 het opnieuw te proberen om "présidente" van de Vijfde Republiek te worden, nog niet opgegeven. Ségo heeft trouwens haar nederlaag tijdens de presidentiële kiesgang vorig jaar tegen Sarko nog niet verteerd. Haar niet-verkiezing als PS-voorzitter heeft haar er niet bepaald vrolijker op gemaakt. Royal zal als een schaduw van Aubry het standpunt van de helft van de PS-aanhang blijven vertolken. Een voorbeeld. Sarko lanceerde een heroplevingsplan om de economie in 2009 uit het slop te halen: nieuwe bouwwerken, bijkomende wegen, snellere treinverbindingen en beter bevaarbare waterwegen. Aubry reageerde. Royal ook. En wat die samenwerking betreft: Aubry zegt dat de deur op een kier staat. Royal beweert dat de deur nooit heeft open gestaan. "Obama en Clinton zitten toch ook in het zelfde schuitje", voegde Ségo er fijntjes aan toe.
Stel je even voor. Vorig jaar zou Erik De Bruyn voorzitter zijn geworden van de SP.a en een nipt verslagen Caroline Gennez zou als meer gematigd kandidaat constant reacties tegen de christen-liberale federale regering uiten. Erg netjes zou dat niet zijn, maar misschien zouden de Vlaamse socialisten meer ballen hebben gehad. De slogan van De Bruyn - oprichter van SP.a Rood - is "Naar links en dan vooruit!" Tiens, zou Aubry de mosterd in Vlaanderen hebben gehaald? Of is dit een algemene noodgreep die bij de socialisten aller landen wordt uitgevoerd om te overleven? In Frankrijk is er dus een meer sprankelend socialisme aan de macht. Eerst schudden met die fles en doorgeven aan een nietsvermoedende tafelbuur met de vraag de fles even open te maken omdat je niet genoeg kracht hebt in je handen. Wat gebeurt er? De helft van het water spuit in alle richtingen uit de fles. Alle tafelgenoten schrikken, halen verontwaardigd hun serviet boven, deppen het water van hun kledij en zetten de conversatie voort. De slimste vraagt een nieuwe volle fles.
Carcassonne, 8 december 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten